مدتی بود که میخواستیم به همراه همکارانم در شرکت به یک برنامه طبیعت گردی برویم ولی فرصتی بدست نمی‌آمد تا آنکه با توجه به پایان حضور من در شهر کرمانشاه در پایان این ماه، قرار شد از آخرین فرصت استفاده کرده و برای آخرین پنجشنبه مرداد برنامه ای بچینیم. با توجه به نظر پرسنل شرکت و مکانهایی که تازه رفته بودند و یا ندیده بودند، قرار شد تا مقصدمان در آن روز ریجاب باشد. این فرصتی برای من بود که برای آخرین بار دیداری از آن منطقه و یاد آوری خاطرات آن داشته باشم.
ریجاب نسبت به گذشته تغییرات زیادی کرده است و اگر چند سال از آخرین سفرتان به آنجا گذشته باشد در دیدار مجدد بسیار حیرت زده و متاسف خواهید شد. من اولین بار در سال ۱۳۷۶ به آنجا رفته بودم و خاطره آن هیچگاه از ذهنم پاک نخواهد شد. طی سه سال اخیر هم که زیاد به آنجا میرفتم، سرعت تغییرات در منطقه بسیار بالا بود. عمده ترین تغییر هم مربوط ساخت حوضچه های پرورش ماهی در کل مسیر کنار رودخانه بود که در این سفر آخر به سرچشمه رود هم رسیده بودند و تنها یک قطعه صد متری از رودخانه به صورت دست نخورده باقی مانده است. بدین ترتیب دسترسی به رودخانه بسیار محدود شده و آب آن هم به علت عبور مکرر از استخر های متعدد، تغییر رنگ و بو داده است.
اما در این برنامه سری هم به آبشار پیران زدیم. تا آنجا که من میدانم این آبشار بلند ترین آبشار دائمی و عمودی ایران است. زیبایی این آبشار به واسطه صخره های رفیع اطراف آن که بی شباهت به مناظر گراند کانیون در آمریکا نمیباشد، دو چندان میگردد.
این آبشار نام خود را از روستای پیران واقع در پایین دست خود گرفته است که در شمال شهر سر پل ذهاب واقع شده است. ارتفاع کلی آبشار از بالای صخره ها تا پایین ترین نقطه از طبقه سوم آن حدود ۱۵۰ متر است که البته با توجه به فرسایش قسمت بالایی آبشار و ایجاد دره ای تنگ در آن قسمت، ارتفاع قسمت آبریز حدود ۱۰۰ متر است.
برای دیدن این آبشار از دو مسیر میتوان استفاده نمود. مسیری که به پای آبشار منتهی میگردد از شمال شهر سر پل ذهاب به سمت روستای پیران رفته و با دور زدن این روستا به پارکینگی در شرق آن ختم میشود. از این نقطه تا پای آبشار هم مسافتی در حدود ۱۵۰۰ متر را باید با پای پیاده طی کرد که در حال حاضر حدود دو سوم از آن به صورت سنگفرش مناسبی بهسازی شده است.
آبشار پیران
به سمت آبشار پیران
آبشار پیران
آبشار پیران
مسیر دیگر از منطقه ریجاب گذشته و در کنار روستای ژالگه به بالای صخره های مشرف بر آبشار ختم میشود. موقعیت مکانی این نقطه به گونه ایست که منظره و نمایی بسیار زیبا از آبشار را از روبروی آن به نمایش میگذارد و ابهتی خاص دارد. نکته جالب آن است که برای رفتن از بالا به پایین آبشار که فاصله مستقیم آن حدود ۲۰۰ متر است، باید حدود ۴۵ کیلومتر ماشین سواری کنید.
مسیر سنگفرش و روستای پیران از بالا
آبشار پیران
آبشار پیران
آبشار پیران
نکته جالبی که در تعطیلات نوروزی امسال متوجه آن شدم، راه داشتن حفره قرار گرفته در کنار حوضچه میانی این آبشار به مسیر کنار دست آن بود. در آن روز در حال عکاسی از آبشار بودم که ناگهان سر و کله یک نفر از آن حفره خارج شد و ما را متعجب ساخت که بعد متوجه شدیم از اعضای یک گروه کوهنورد است که ساعاتی پیش از آن در پای آبشار ملاقات کرده بودیم.
کوهنوردی در حفره میانی آبشار پیران
بدین ترتیب ماجراهای چهار سال و نیم حضور ما در شهر کرمانشاه و گشت و گذار در این استان هم به پایان رسید تا ببینیم آیا استان هفتمی هم ما را برای کار و زندگی بسوی خود خواهد خواند یا نه؟
+ نوشته شده در شنبه بیست و نهم مرداد ۱۳۹۰ ساعت ۸:۱۸ ق.ظ توسط نادرالحکما دواساز
