مدتی است که به شدت گرفتار کار و مشکلات مرتبط با آن شده ام. شرایط ناپایدار سیاسی و اقتصادی هم مزید بر علت شده و مقابله با آثار آنها علاوه بر مصرف انرژی زیاد، عملا وقتی هم برای رسیدگی به سایر امور باقی نمیگذارند. طبیعی است که در صورت بروز اینگونه مشکلات، اولین قربانی اوقات فراغت ماست.
چند ماهی است که فشار از حد گذشته و حتی حوصله سفر و گشت و گذار را هم ندارم به گونه ای که بیشتر روزهای تعطیل هم به دراز کشیدن جلوی تلویزیون و تنها فکر کردن به کارهای عقب افتاده میگذرد ولی کاری انجام نمیشود.
تابستان امسال کم تحرک ترین فصل طی سالهای اخیر را داشتم و تنها برنامه قابل ذکر آن سفری مجدد به دره نیگا بعد از 3 سال بود که بیشتر به قصد همراهی و نشان دادن آن به تعدادی از دوستان و پسرانم بود.
بفرمایید صبحانه، املت دکتر پز
دره نیگا
منطقه آکواریم
دره نیگا هم دیگر بکر و خلوت نیست و در محلهایی که ما بعضا طی یک هفته اقامت، هیچ فرد دیگری را نمیدیدیم، اکنون شاهد عبور روزانه گروههای متعدد طبیعتگردی، کوهنوردی و تورهای گردشی تا 40 نفر هستیم که بی مبالاتی حتی تعداد اندکی از آنان باعث تخریب و آسیبهای زیاد شده و معمولا زباله های زیادی نیز از خود به جای میگذارند.
بیشترین تغییر و تخریب دره هم طی این سالها در محلی به نام آکواریوم اتفاق افتاده است که معمولا محل اطراق و کمپ دوم ما در مسیر برگشت بود. آنچه امسال در آنجا دیدیم باور نکردنی بود. سیل های سالانه محل چادر های کمپ ما را که سکویی شنی به طول و عرض 5 در 15 متر و ارتفاع حدود 2 متر از سطح رودخانه بود و در پشت یک صخره واقع شده بود به طور کامل با خود برده بود. در زمان رسیدن ما بیش از 100 نفر در قالب چند گروه در آنجا مشغول شنا، آبتنی، بازی، استراحت، آشپزی و ... بودند و بوی فضولات انسانی کل منطقه را گرفته بود.
نتیجه حضور گردشگر بی فرهنگ
اما آنچه امروز مرا به پای وبلاگ کشید اجرای تصمیمی بود که مدتها در فکرش بودم. سالها پیش که قالب وبلاگ را طراحی کردم، با توجه به امکانات آن زمان و رزولوشن مانیتور های موجود, عرض قالب را 980 پیکسل در نظر گرفته بودم که با توجه به جدولهای کناری، عرض محل نگارش و قرار دادن تصاویر حدود 530 پیکسل بود. این مورد همیشه باعث ناراحتی خودم به علت کوچکی تصاویر وبلاگ و کاهش کیفیت آنها به علت کوچک شدن زیاد بود. در برحه ای اقدام به درج لینک عکسهای اصلی وبلاگ در زیر هر عکس جهت استفاده خوانندگان نمودم ولی سوءاستفاده های پیش آمده منجر به حذف مجدد این رویه شد.
آنچه مانع تغییر ابعاد قالب تاکنون شده بود، اطلاعات دریافتی از برنامه های آماری وبلاگ بود که نشاندهنده استفاده حدود از نیمی خوانندگان از مانیتور های با رزولوشن پایین بود ولی دیگر تصمیم به تغییر گرفتم. بدین ترتیب که عرض قالب را از 980 به 1280 پیکسل افزایش داده تا با حذف برخی فضاهای خالی کناری، امکان قرار دادن تصاویری با عرض 900 پیکسل را داشته باشم.
سعی میکنم به تدریج مطالب قدیمیتر را هم بر اساس ابعاد جدید ویرایش کرده و عکسهای آنها را بزرگتر کنم، خصوصا اگر عکسهای جدیدتری هم از جایی داشته باشم آنها را هم به مطالب قبلی اضافه کنم. البته امکان تغییر سریع و یکجای مطالب امکان پذیر نیست و احتمالا بیش از یک سال به طول خواهد انجامید ولی سعی میکنم به تدریج این کار را به سرانجام برسانم.
امیدوارم بتوانم این محل ارتباط را با کیفیتی درخور شما عزیزان حفظ و به روز نگاه دارم.
+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و دوم شهریور ۱۳۹۷ ساعت ۳:۴۰ ب.ظ توسط نادرالحکما دواساز
