هنوز یک هفته از نوشتن پست قبلی نگذشته است. این روزها به علت تغییر محل زندگی و بازگشت به تهران نه وقت دارم و نه دسترسی درست و حسابی به اینترنت.

متاسفانه الان که کامنتهای این چند روزه را نگاه میکردم متوجه بروز بحثهایی در مورد آخرین پست شدم. این میان یک نفر هم زحمت کشیده و با الفاظی لایق خود توهین هایی را به من نسبت داده بود که مجبور به حذف آن شدم.

فکر میکنم ماهیگیران واقعی باید نسبت به این قضیه و مسایل مطرح شده واکنش نشان دهند و خودم در اولین فرصت در وبلاگ شدیدا از خجالت این آقایان در خواهم آمد.

از ماهیگیران قدیمی، حرفه ای و اخلاق مدار میخواهم که در این مورد نظرات خود را ابراز کنند تا از آنها استفاده کنم.

-----------------------------------------------------------------------------------------

علیرغم میل باطنی مجبور شدم پاسخی بر بی اخلاقی های وبلاگی و هجمه اخیر به وبلاگ دواساز بنویسم تا فرق میان دیدگاهها و توانایی ها روشن شود. از کلیه عزیزان ماهیگیر میخواهم که مطالب را با دقت بخوانند تا بتوانند نتیجه گیری درستی داشته باشند.

این قضیه باعث شد تا برای جلوگیری از تکرار موارد مشابه قسمت پیام های وبلاگ را از حالت انتشار آزاد به کنترل شده و نیازمند تائید تغییر دهم که با توجه به کمبود شدید وقت احتمالا تائید نظرات دوستان با تاخیر صورت خواهد گرفت. یقین بدانید که هیچ پیامی را حذف نمیکنم مگر حاوی الفاظ زشت باشد.

از دوستان و ماهیگیران واقعی میخواهم از نوشتن پیام های تحریک آمیز برای هریک از طرفین ماجرا خودداری نمایند که این دقیقا خواست هوچی گران است. به قول حافظ:

با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی                   تا بیخبر بمیرد در درد خود پرستی

با احترام به کلیه خوانندگان و ماهیگیران عزیز

نادرالحکما دواساز

۲۲ مرداد ۱۳۹۰

-----------------------------------------------------------------------------------------

ابتذال در ماهیگیری

گفت: آگه نیستی کز سر در افتادت کلاه                    گفت: در سر عقل باید، بی‌کلاهی عار نیست

سال 87 اولین مطلب در رابطه با ماهیگیری را در وبلاگ نوشتم. ماهیگیری در دریاچه گهر عنوان پستی بود که در آن گوشه ای از نگاهم به ماهیگیری را در قالب خاطره ای نوشتم. نمیدانم آیا پیش از آن در دنیای وبلاگهای ایرانی صحبتی از بگیر و رها کن شده بود یا نه ولی من در آن روز از چنین روشی گفتم و در پاره ای موارد دیگر مانند پست درياچه هاي تار و هوير هم به آن اشاره کردم. نه برای خوش آمد و یا بد آمدن کسی، که مانند بقیه نوشته هایم برای آگاهی دیگران. همیشه در طول زندگی سعی کرده ام خود واقعی و شخصیت اصلیم را داشته باشم و از هرگونه دورویی و دروغگویی در آن پرهیز کنم، بر همین اساس در دنیای مجازی هم اینگونه رفتار کردم.

این وبلاگ مکانی است برای یادآوری گذشته به خودم. هیچگاه کسی را دعوت به دیدنش نکردم و از کسی هم نخواستم که مرا در وبلاگ یا سایت خود لینک کند. نیازی به این کار نبود. اگر کسی در پی مطلبی بود با جستجویی ساده به مطالب من دسترسی داشت و در صورت تمایل به کسب اطلاعات بیشتر، راههای تماس با نویسنده به اندازه کافی در وبلاگ موجود بود. تا جایی هم که برایم مقدور بود همیشه به تمام سوالات تلفنی و نوشتاری خوانندگان با دقت و تا حد ممکن با ذکر جزئیات پاسخ داده ام. تعداد بینندگان وبلاگ هیچ گاه برایم مهم نبود و برای افزایش آن هم هیچ کاری نکردم، اعم از از اخلاقی و یا غیر از آن که همه وبلاگ نویسان با چنین ترفندهایی آشنایند. تعداد پست ها و نوشته هم زیاد برایم اهمیت نداشت. البته سعی دارم که خیلی بین آنها فاصله نیفتد تا ارتباطم با خوانندگان برقرار بماند ولی ترجیح میدهم متنی شایسته و درخور استفاده خوانندگان فرهیخته بنویسم تا بی محتوا و فضا پر کن. اینچنین است که گاهی اوقات برای نوشتن یک پست تاریخی یا معرفی یک مکان و یا اثر باستانی چندین روز وقت صرف کرده و بیش از ده ها منبع مختلف از کتاب و مجله و پایگاههای اطلاع رسانی را مطالعه میکنم.

اما اکنون مدتی است عده ای جوان خام و بی تجربه با عناوین خود ساخته "فلان" فیشر و "بهمان" فیشر که با راه اندازی وبلاگ هایی با عناوین "شهرشان" فیشینگ به دنبال کسب شهرت و درآمد از فضای آشفته اینترنت هستند هجوم به وبلاگ دواساز را به عنوان راهی برای رسیدن به این اهداف برگزیده اند. تصمیم داشتم هیچگاه محلی به این تازه کاران نگذارم که این خود کمک به مطرح شدنشان میکرد ولی بالاخره حوصله ام از سبکسری ها و گستاخی بیش از حد آقایان سر رفته و تصمیم به نوشتن در این مورد گرفتم.

قبل از هر چیز لازم به یاد آوری میدانم که وبلاگ دواساز به هیچ عنوان یک وبلاگ ماهیگیری نبوده و در عنوان و شرح وبلاگ هم هیچ اشاره ای به ماهیگیری نشده است، هرچند که بیش از ۲۵ سال است که ماهیگیری میکنم و بیش از ۲۰ سال از این مدت را به صورت حرفه ای به ماهیگیری ورزشی پرداخته ام. در حقیقت آنچه به عنوان ماهیگیری در این وبلاگ نوشته میشود به عنوان گوشه ای از گردشگری مطرح است که بیشتر به معرفی مکانها و نحوه دسترسی به آنها میپردازد. در مورد روش ماهیگیری هم ضمن تاکید بر روش بگیر و رها کن، تنها به روشهای ورزشی و استفاده از طعمه های مصنوعی پرداخته و هیچگونه اشاره ای به صید با طعمه های طبیعی و یا روشهای غیر اخلاقی مرسوم نداشته ام.

و اما قضیه فعلی:

سال ۱۳۷۳ فرزند یکی از فروشندگان قدیمی لوازم شکار و ماهیگیری که احتمالا ماهیگیران قدیمی او را هنوز به یاد دارند، با راه اندازی یک دفتر و فروشگاه لوازم ماهیگیری اقدام به دعوت از ماهیگیران به منظور ایجاد تشکلی جهت حمایت از حقوق آنان و واکنش نسبت به ناملایمات جاری بر محیط زیست نمود که در ابتدا با استقبال خوبی هم مواجه شد ولی به تدریج هدف اصلی ایشان که مطرح شدن در جمع و مال اندوزی با استفاده از خلا موجود در کشور بود بر ماهیگیران مشخص شد. نهایت اینکه تلاشهای ایشان برای تاسیس فدراسیونی با عنوان ماهیگیری ورزشی و به ریاست خودش که با فریب ماهیگیران آغاز شده بود، در سال ۱۳۷۶ با تاسیس فدراسیون ورزشهای همگانی که ماهیگیری هم به صورت کمیته ای در آن دیده شده بود بی نتیجه ماند.

جالب اینجاست که امروز هم عده ای دیگر به شکلی بسیار ابتدایی و ناشیانه با استفاده از همان روش به دنبال تکرار آن تجربه میروند با این تفاوت که به جای جمع کردن افراد تاثیر گذار و با تجربه، با بسیج عده ای ماهیگیر تازه کار و ناوارد و با هوچی گری بدنبال اهداف خود هستند.

اینان که با داشتن کمترین اطلاعات علمی و مستدل، خود را علامه دهر میدانند مجبورند هر از چند گاهی به منظور مطرح کردن و بر سر زبان انداختن نام خود، با زیر سوال بردن افراد شناخته شده و راه انداختن جنجال های کاذب محیط وبلاگستان را شلوغ کرده تا بتوانند از آب گل آلود ماهی بگیرند. عمده ترین روش این دسته برای ایجاد جنجال روش ترول و ترولینگ است. و اما ترول چیست و ترولینگ در اینترنت به چه معناست؟

ترول (Troll) یک اصطلاح اینترنتی است و به کسانی اطلاق می‌شود که در جوامع آنلاین مثل فروم‌ها یا بخش کامنت‌های یک سایت، پیام‌هایی بی‌ربط، ناراحت کننده و فتنه آمیز ارسال می‌کنند با این هدف اصلی که بقیه را وادار به عکس‌العمل‌های احساسی کنند و باعث بحث‌های بی‌ربط به موضوع اصلی شوند. پیروزی یا عدم پیروزی ترول و از آن مهمتر ادامه فعالیت ترول‌گر در یک محیط وابسته به رسیدن یا نرسیدن سوخت به ترول است. اگر آدم‌ها کنترل احساساتشان را از دست بدهند و درگیر جنگ‌ها، بحث‌ها و اعصاب‌خوردی‌هایی بشوند که ترول را خوشحال می‌کند، ترول به کارش ادامه خواهد داد. این فهم و درک کاربران یک جامعه است که باعث می‌شود کسانی که دنبال دعوا هستند در اینکار موفق شوند یا نه. بهترین روش مقابله با این افراد بی‌توجهی به آن‌ها است که ترول‌ها را از کنترل احساسات شما ناامید می‌کند. نکته مهم این است که هر گونه بحث منطقی با ترول بی‌نتیجه است چرا که ترول فقط به دنبال ناراحت کردن شما است نه قانع کردن تان.

با توجه به وجود تعداد انبوه افراد نا آشنا به قوانین و به دنبال هیجان در جامعه امروز ما، تنها نیاز باقیمانده برای اینان داشتن یک پایگاه برای خط دهی است که به لطف خدا افراد سبک سر و دارای روان نامتعادل هم برای استفاده آقایان در دسترس میباشد.

این میان سهم من هم از این جنجال ها کم نبوده و هر از چند گاهی دچار این دردسر میشوم. تعجب هم در این است که چرا این وبلاگ؟ وبلاگی که عنوان ماهیگیری ندارد؟

به نظر میرسد علیرغم نداشتن عنوان ماهیگیری، نوشته های من در این وبلاگ تاثیر گذار تر از سایر وبلاگهای ماهیگیری میباشد. خصوصا که همه پستهای مرتبط با این قضیه به همراه معرفی محل ماهیگیری و راههای دسترسی به آن بوده و راهنمایی هم در رابطه با روشهای ماهیگیری در این مناطق ذکر کرده ام. این میان ارائه اطلاعات به خوانندگان وبلاگ و همراه بردن این عزیزان در برنامه های خود نیز برای انحصار طلبان این رشته بسیار سنگین و غیر قابل هضم است، کسانی که عادت به ماهیگیری در محیط های نامشخص، پنهانی و خصوصیشان داشته و میترسند در مواجهه با دیگران دستشان رو شده و صحت آنهمه ادعا و هیاهو ی دروغین به یک باره زیر سوال برود.

اینبار هم اینان در رابطه با دو عکس در وبلاگ جنجال راه انداخته اند، چرا قزل آلای خال قرمز گرفته اید؟ چرا اندازه هایشان کوچک است؟ و چرا تعدادشان زیاد؟

در کل از صحبتها و نظرات نوشته آقایان کاملا مشخص است که هیچکدام احتمالا تا به امروز یک قزل آلای خال قرمز را از نزدیک ندیده اند و احتمالا با خصوصیات و انواع آن هم به کل بیگانه میباشند. برای اطلاع خوانندگان محترم توصیه میکنم مقاله آشنایی با ماهی قزل آلا، نوشته آقایان امیر محمد علمی و اصغر مبارکی را مطالعه فرمایند.

نقشه پراکنش قزل آلای خال قرمز Salmo trutta trutta در متطقه اوراسیا

در رابطه با مقاله بالا موارد زیر نیز قابل ذکر است:

۱- ماهی قزل آلای خال قرمزعلاوه بر رودخانه های ذکر شده در مقاله بالا، به طور طبیعی در تعدادی از رودخانه های حوزه مرکزی ایران واقع در جنوب رشته کوه البرز مانند رود کرج و جاجرود و همچنین رودخانه لیقوان در حوزه دریاچه ارومیه نیز زندگی میکند. همچنین گونه هایی از این ماهی به صورت مصنوعی به رودخانه آب ترکی در چهارمحال و بختیاری و دریاچه گهر و رودخانه گهر رود واقع در لرستان اضافه شده اند.

۲- همانگونه که در مقاله ذکر شده است طول این ماهی در رودهای پر شتاب محل زندگی آن معمولا از ۳۰ سانتی متر تجاوز نمیکند. البته لازم به ذکر است در دریاچه ها نمونه های بزرگتری از این ماهی صید شده و گزارش های آن موجود است. (دو نمونه از این دسته مربوط به دریاچه سد کرج با طول بیش از ۸۰ سانتی متر که یکی رکورد ایران بوده و پیش از انقلاب اسلامی توسط یک آمریکایی صید شده و دیگری یک ماهی ماده با طول ۸۰ سانتی‌متر توسط محیط بانان از یک تور کار گذاشته شده در دریاچه کشف شد. گزارش هر دو مورد را به محض دسترسی به آرشیو مجلاتم در همین مکان منتشر خواهم کرد.) منجمله بزرگترین نمونه قزل آلای خال قرمز صید شده توسط نگارنده یک ماهی نر با طول ۶۵ سانتی متر در تاریخ ۹/۳/۷۴ در رودخانه لار و به فاصله حدود یک کیلومتر از انتهای دریاچه بوده که به احتمال قوی در حال بازگشت به دریاچه از مهاجرت سالانه بوده است.

3- طول این ماهی در زمان بلوغ (۲ سالگی) بین ۱۱ تا ۱۵ سانتی متر است. (ذکر جمله ممنوعیت صید ماهی با طول کمتر از ۱۵ سانتیمتر بر روی پروانه های صید قزل آلا به معنی ممتوعیت صید ماهی نابالغ است.)

4- این ماهی اندامی کشیده و بسیار لاغر تر از قزل آلای رنگین کمان دارد به گونه ایکه در اندازه های زیر ۲۵ سانتی متر وزن آن حدود نصف ماهی رنگین کمان و در اندازه های بالای ۴۰ سانتی متر یک سوم آن میباشد. (ماهی ۶۵ سانتی متری صید شده توسط نگارنده در رود لار حدود یک کیلوگرم وزن داشت در حالیکه ماهیان قزل آلای رنگین کمان صید شده با اندازه مشابه توسط نگارنده در رودخانه زاینده رود در محدوده استان چهار محال و بختیاری بین ۳ تا ۴ کیلوگرم وزن داشتند.)

5- در مقالات متعددی عنوان میشود که در صورت زندگی دوگونه رنگین کمان و خال قرمز در یک محل، ماهی خال قرمز توسط رنگین کمان مورد تهاجم قرار گرفته و رانده میشود. به نظر میرسد این قضیه در رودخانه گهر رود حالت عکس دارد و جمعیت قزل آلای رنگین کمان در آن بسیار کاهش یافته است. حال این قضیه ناشی از دخالت انسان است و یا صبعیت خال قرمزها؟ خدا میداند.

و اما پاسخ به شبهات مطرح شده :

در رابطه با سوال اول، باید بگویم که وقتی شما در محلی ماهیگیری میکنید که فقط قزل آلای خال قرمز دارد، انتظار صید چه نوع ماهی دارید؟ وال آبی؟ یا کوسه سفید؟ حالا اگر شما با دروغ نوشتن من خیالتان راحت میشود من هم از این به بعد به جای قزل آلا مینویسم ماهی کولی گرفتیم.!!!!

البته لازم به ذکر است قزل آلای خال قرمز گهر بومی ایران نبوده و از اروپا (احتمالا دانمارک) به این مکان آورده شده است. دوستانی که در رودخانه و دریاچه لار ماهیگیری کرده اند میدانند که ماهیهای آن منطقه دارای دو گونه اند. یک گونه که رنگ زیتونی پشت و نقره ای پهلوها به ته رنگی آبی متمایل میگردد و گونه دیگر که به صورتی میزند. اگر اشتباه نکنم این قضیه ناشی از رها سازی ماهی وارداتی در اوایل دهی ۴۰ شمسی در این رودخانه است. (سعی میکنم منبعش را در انبوه مجلاتم پیدا کنم.) این در حالی است که رنگ پهلوها و قسمت زیرین بدن قزل آلای خال قرمز گهر طلایی است. باید خدا را شاکر بود که این اقدام سازمان شکاربانی شاهپور زده سالهای پیش از انقلاب به این خوبی جواب داده و این ماهی با محیط خود به خوبی سازگار شده و فعلا که خطری نسل آنرا تهدید نمیکند. از طرفی با توجه به وضعیت قزل آلای بومی در رودخانه ها ایران، سالهاست (از ۱۳۷۶ تا کنون) که در هیچیک از رودخانه های دارای این نوع ماهی، ماهیگیری نکرده ام و تنها به خاطراتی از آن دوران بسنده مینمایم.

در رابطه با سوال دوم، اگر دوستان مقالات ماهیگیری وبلاگ و خصوصا پست ماهیگیری در گهر را بخوانند تقریبا جواب تمام سوالات را خواهند گرفت و موضوعی برای اعتراض باقی نمیماند. در آنجا و دقیقا ۳ سال پیش گفته ام که در کنار روش بگیر و رها کن، به میزان مصرف برای شام ماهی نگه میداریم. در مورد سایز ماهی های نگه داشتنی هم گفته ام که ۲ ماهی بین ۲۵ تا ۳۰ و یا یک ماهی ۳۰ تا ۳۵ سانتی متری نگه داشته و بقیه، منجمله بزرگتر ها را رها میکنیم. با توجه به توان ماهیگیری گروه و اطمینان از صید ماهی مورد نیاز معمولا تا ۲ ساعت مانده به غروب آفتاب تمام ماهی ها رها میشوند، بین دو ساعت تا نیم ساعت به غروب ماهیهای ۳۰ تا ۳۵ سانتی متری نگه داشته میشوند و پس از آن تعداد ماهی مورد نظر با نگه داشتن ماهیهای ۲۵ تا ۳۵ سانتی متری کامل میگردد.

اگر دوستان دقت میکردند در همان پست آخر هم اشاره کرده ام که عقیل کسری ماهی صید شده توسط من و پردیس را جبران کرد. قرار بود من و پردیس در آن روز ۱۰ ماهی بین ۳۰ تا ۳۵ سانتیمتر برای شام گروه ده نفره مان بیاوریم که با توجه به بازگشت زودهنگام ما، تنها ۷ ماهی به همراه داشتیم و سایر دوستان در زمانی کوتاه با صید ۶ ماهی دیگر که سه تایش را عقیل گرفت ماهی شام را کامل کردند. اینها همان ماهی هایی است که در دستان شهاب و مجتبی دیده میشوند.

در رابطه با سوال سوم، با کمی دقت در عکس و مقایسه اندازه ماهیان با هیکل درشت مجتبی مشخص است که بزرگترین ماهی طولی نزدیک به ۴۰ سانتی متر و مابقی بیشتر در محدوده ۳۰ تا ۳۵ سانتیمتر مورد نظر ما میباشند. مقیاسی دیگر برای اندازه ماهیها میتواند ماهیتابه ما باشد که با ابعاد ۳۵ در ۵۰ سانتی متری آن میتوان طول ماهیهای داخل آنرا حدس زد. با توجه به مطالب عنوان شده در مورد قزل آلای خال قرمز رودخانه ای مشخص است که ماهیهای صید شده در آنروز نه تنها کوچک نیستند بلکه با توجه به ماهیت رودخانه محل زندگی از نظر شیب محل و سرعت آب، جزو ماهیان بزرگ رود به حساب می‌آیند.

آخرین نکته هم که به نوعی عجیب ترین شبهه بود استفاده از زنجیر ماهی (Fish Chain) برای نگهداری ماهی در عکس بود.

در رابطه با انداختن عکس از ماهی به طور معمول دو روش استفاده میشود، یکی حالت طبیعی و واقعگرا (Real) و دیگری عکاسی هنری برای تروفه ها. بیشتر عکسهای این سایت از حالت اول پیروی کرده و مدتی بعد از صید ماهی ها گرفته میشوند و طبیعی است که ماهی در آن زمان مرده است. به طور معمول گروه ما در هنگام ماهیگیری از عکس انداختن پرهیز کرده و تلاشمان بر آن است که ماهی را در کوتاه ترین زمان ممکن و با کمترین آسیب به داخل آب بازگردانیم. گرفتن عکس مناسب از ماهی زنده با توجه شرایط طبیعی محل که نیازمند تنظیمات متعدد نور، منظره پشت زمینه و شرایط نگه داری سالم ماهی است به همراه تقلای خود ماهی که خصوصا در صورت بزرگ بودن باعث برهم خوردن شرایط میشود، معمولا زمانی بیش از یک دقیقه به طول می‌انجامد که این زمان بیرون بودن از آب باعث وارد آمدن صدمات جبران ناپذیر به ماهی و افزایش احتمال مرگ آن پس از آزاد سازی میگردد. به همین علت در گروه ما تاکید شده است که در صورت تمایل به ثبت لحظات آزاد سازی ماهی بیشتر از فیلم برداری استفاده شده و کل زمان بیرون بودن ماهی از آب هم بیش از ۳۰ ثانیه نباشد. به عنوان نمونه میتوان به فیلم رها سازی ماهی توسط من در همان پست اشاره کرد: کل مدت کلیپ ۳۲ ثانیه و مدت زمان بیرون آمدن ماهی از آب تا رها سازی از ثانیه ۱۰ الی ۲۶ به مدت ۱۶ ثانیه میباشد. نتیجه چنین رفتاری را نیز میتوانید در کلیپ ماهی رها شده در زیر آب مربوط به سفر سال قبل  ببینید که ماهی قزل آلای خال قرمز با طول حدود ۳۰ سانتی متر چگونه در زیر آب به طور طبیعی مخفی شده و سپس با سرعت زیاد فرار میکند.

تقلای ماهی زنده در زمان عکاسی

تقلای ماهی زنده در زمان عکاسی

چنانچه ذکر شد عکس ماهیهای منتشر شده در وبلاگ همانگونه که در متن نوشته هم آمده ماهی زنده نبوده و نیازی به انداختن عکس هنری از آنها هم دیده نشده است. چون قرار نیست دروغی به خورد خوانندگان داده شود.

در مقابل سردمداران معترضان و هوچی گران در پستی که در وبلاگشان با عنوان ماهیگیری بگیرو رها کن با صرف غذای لوبیا و به خیال خودشان برای رسوایی ما منتشر کرده اند نمونه های بسیار نادری از خوش رفتاری با ماهی و رها کردن آنرا به نمایش گذاشتند. نقش آفرین اصلی تمام این عکسها یک ماهی قزل آلای رنگین کمان است که به گفته نویسنده ۱۸۰۰ گرم وزن دارد. و اما گوشه هایی از مهر ورزی با ماهی:

۱ – در تمام عکسها قلاب لانسه در دهان ماهی است و نخ هم در بیشتر عکسها در حالت کشیده قرار دارد.

ماهیگیری بگیر و ...

۲- خوشبختانه ماهی خوب و حرف گوش کنی بوده و به خوبی هم توجیه شده که در تمام عکسها شق و رق و بدون کوچکترین حرکت و پیچ و تابی ایستاده تا عکاس و ماهی گیر به کار خودشان برسند.

ماهیگیری بگیر و ...

۳- با توجه به اهداف وبلاگ نویسی و هدف والای کسب درآمد از فروشگاه سایت، چند عکس هم با نمای بسته از لانسه بلوفاکس داخل دهان ماهی که نمونه اش در فروشگاه موجود است باید داشت.

ماهیگیری بگیر و ...

ماهیگیری بگیر و ...

۴- خوشبختانه جنس لانسه به کار رفته در صید این ماهی به گونه ای است که اصلا باعث خونریزی نمیشود. (احتمالا هنوز هیچیک از خوانندگان نفهمیده اند که ماهی داخل عکس مرده و خونهای محل زخم هم شسته شده است.!!!)

ماهیگیری بگیر و ...

ماهیگیری بگیر و ...

۵- صمد و کامران و پسر خاله و پسر عمو و بقیه بر و بکس هم برای کری خوانی های احتمالی در آینده یک عکس با این ماهی داشته باشند بد نیست.

ماهیگیری بگیر و ...

ماهیگیری بگیر و ...

۶- تشکر از ماهی بابت همکاری کامل در زمان مهر ورزی.

ماهیگیری بگیر و ...

۷- نمایش آزاد سازی ماهی مرده در رودخانه، دمش را محکم نگه داشته که آب نبرد. البته برای محکم کاری لانسه را هنوز از دهان ماهی در نیاورده است. (ادامه مسیر نخ را تا داخل آب ببینید)

ماهیگیری بگیر و ول نکن

حال این سوال پیش می آید که مدت زمان لازم برای انداختن این تعداد عکس که قطعا در میان آنها چندتایی هم عکسهای فاقد کیفیت و شرایط برای انتشار وجود داشته چه مدت است؟ و آیا ماهی مشاهده شده در عکسها حتی در صورت زنده بودن در ابتدای کار، جانی برای بقا پس از این همه هواخوری خواهد داشت؟

البته ایرادی هم نیست که از قدیم گفته اند دروغگو کم حافظه است. نگاهی دقیق به پستهای قبلی وبلاگهای اینان صدها نمونه بهتر از این کلاهبرداریها را در اختیار میگذارد.

نمونه ای از سوابق درخشان مهرورزی با ماهی و رفتار انسانی با آن

و باز هم نمونه های دیگری از مهرورزی با ماهی در سیستم بگیر و رها کن ابر ماهیگیران فارس:

دست را تا آرنج در حلقوم ماهی فرو کنید، ما هم میگوییم که ولش کردیم.!!!

مهرورزی در بگیر و رها کن

مهرورزی در بگیر و رها کن

مهرورزی در بگیر و رها کن

و اینهم نتیجه آموزشهای عکاسی از ماهی توسط ابی تکنو:  بگیر و رها کن در استودیو!!!

بگیر و رها کن در استودیو

بگیر و رها کن در استودیو

اینان آنقدر برای نوشتن پستهای جدید به منظور فعال نشان دادن خود حرص میزنند که فراموش میکنند در گذشته چه نوشته اند، چه عکسهایی را منتشر کرده اند و یا برای بار چندم است که این مطلب تکراری را مینویسند. میگویید نه؟ یک جستجوی کوتاه در مورد طعمه جوشانده برای صید ماهی کپور در سایتشان بکنید. و یا تعداد پستهای قرار ماهیگیری را بشمارید. اینان هنوز نفهمیده اند که حجم مطالب مهم نیست. غنای آن است که ارزش دارد.

واقعا که چه زیبا گفته است نظامی گنجوی، خالق منظومه لیلی و مجنون:

با این ‌که سخن به ‌لطف آبست                             کم ‌گفتنِ هر سخن صوابست

آب ار چه همه زلال خیزد                                      از خوردن پر، ملال خیزد

کم گوی و گزیده گوی چون دُر                               تا ز اندک تو جهان شود پُر

لاف از سخن چو در توان زد                              آن خشت بود که پر توان زد

سخنی با ماهیگیران واقعی:

آیا هنوز وقت آن نیامده است که نسبت به چنین مسائلی در مورد ماهیگیری واکنش نشان دهیم؟

آیا عدم اعتراض به این آقایان که به نشانه رضایت تلقی شده و باعث ادامه اعمال نابخردانه آنان میشود باعث بی آبرویی ماهیگیران واقعی و بدتر شدن بیش از پیش اوضاع ماهیگیری ورزشی نخواهد شد؟

تا کی باید اجازه دهیم چند نفر روان پریش عاشق خودنمایی به نام ما محیط زیست واقعی و مجازی را عرصه ترکتازی خود قرار دهند؟

به یاد داشته باشیم که کارنامه این اعمال به نام گروه ماهیگیران ورزشی نوشته میشود و نه این آقایان واین تقصیر ما خواهد بود که نابینا را از چاه بر هذر نداشتیم. به قول ابو سعید ابوالخیر:

آبادی بتخانه ز ویرانی ماست                               جمعیت کفر از پریشانی ماست

اسلام به ذات خود ندارد عیبی                      هر عیب که هست از مسلمانی ماست

و در پایان سخنی به آنان که بی تفکر آنچه دیگران میگویند را باور میکنند:

سعدی میگوید :

تا مرد سخن نگفته باشد                        عیب و هنرش نهفته باشد

انتظار از کسانی که خود را ماهیگیر مینامند و یا به این رشته علاقه مندند خیلی بیش از این است. این حداقل انتظار است که افراد را با توجه دقیق به گفته ها و عملکردشان مورد قضاوت قرار دهیم. لطفا برای یک بار هم که شده مطالب سایتها و وبلاگهای ماهیگیری فارسی را به دقت مطالعه کنید تا با بررسی گفتار و عملکرد نویسنده آنها به زوایای شخصیتی آنان پی ببرید. این کار پیش نیاز نوشتن پیام برای وبلاگها است. اجازه ندهید از شما به عنوان آلت دست استفاده شود. لطفا حرمت و شخصیت خود را حفظ کنید و اعتبارتان را به دست دیگران نسپارید. اگر میخواهید دنباله رو کسی باشید به دنبال فردی بزرگ باشید که از او نکات مثبت بیاموزید نه فردی سست عنصر که امروز درخواست بخشش دارد و سه روز بعد دوباره چنگ و دندان نشان میدهد.

درخواست بخشش

البته لازم به ذکر است که عکس اول و اصلی پست مذکور به دنبال تذکر ماهیگیران مبنی بر غیر اخلاقی بودن و امکان پیگیری قضایی آن تغییر کرده و افراد داخل آن سیاه شدند که اصل آن جهت استفاده لازم در اختیار دوستان موجود میباشد.

همواره به یاد داشته باشید که:

انسان هاي بزرگ در باره عقاید سخن مي گويند

انسان هاي متوسط در باره وقایع سخن مي گويند

انسان هاي كوچك پشت سر ديگران سخن مي گويند

  
+ نوشته شده در شنبه پانزدهم مرداد ۱۳۹۰ ساعت ۱:۱۷ ق.ظ  توسط  نادرالحکما دواساز